Ο σκηνοθετικός συντονισμός της αποτύπωσης του έργου έγινε από τον κινηματογραφιστή Μανώλη Παπαδάκη, τον συνεργάτη του ΙΤΕ, Θοδωρή Ευδαίμονα, σε συνεργασία του Μιχάλη Τσουρδαλάκη.
ΠροσφυΓαία – Η προσφυγή στην προστασία της Γης
Στη γη της Ίδας σε ένα μυθικό παρελθόν ο νεογέννητος Δίας μετά την προσφυγή της μάνας του Ρέας βρήκε καταφύγιο στο Ιδαίο Άντρο, στην προστασία των Κουρήτων και των Ιδαίων Δακτύλων και την ανατροφή της αίγας Αμάλθειας, των νυμφών Μέλισσας, Αδράστειας, Ίδης και άλλων μυθολογικών πλασμάτων.
Αυτός ο πρώτος θεϊκός πρόσφυγας της Ελληνικής Μυθολογίας γίνεται ο βασιλιάς της Ολύμπιας γενιάς που κυριαρχεί στην Τιτανομαχία ενάντια στον πατέρα του Κρόνο, εγκαινιάζοντας έτσι την τρίτη θεογονία.
Σε αυτή τη νέα ανθρωπόμορφη εξουσία θεών, θνητών και αθανάτων, ο Δίας από ξένος γίνεται Ξένιος, από ικέτης Ικέσιος και από προστατευόμενος σε κρυφό σπήλαιο προστάτης του ασύλου και της φιλοξενίας στη “Βηθλεέμ της Αρχαιότητας”, το ιερό πάνθεον Ιδαίο Άντρο.
Ένας κύκλος ιστοριών, μύθων και θρύλων συνθέτουν την έμπνευση μιας καλλιτεχνικής δράσης σύγχρονης χορογραφίας, σωματικού θεάτρου και μουσικού αυτοσχεδιασμού με τίτλο ΠροσφυΓαία-Prosfygaea και βασικό νοηματικό άξονα τις έννοιες της γέννησης, της προστασίας, του πολέμου, του ξεριζωμού και της ελπίδας ως διαχρονική επίκληση ικεσίας και ασύλου στη γη του Κρηταγενούς Δία.
Μια προσφυγή που ξεκινά στο μυθικό χθες της Ίδας και περνά στον ιστορικό Ψηλορείτη του σήμερα, όπου δέχτηκε στις πλαγιές, τις κορφές και τις κοινότητες που τον περιβάλλουν κατατρεγμένους, χαΐνηδες, επαναστάτες, αντάρτες, παράνομους έρωτες και αναζητούντες άσυλο με τη φιλοξενία ως πράξη εθιμικής αρχής και συνέχειας.
Συγκεκριμένα, μέσα από μια ομαδική συνεργασία η ηθοποιός και performer Μαρία Αθητάκη, με την performer και πιστοποιημένη προπονήτρια Στέλλα Μελαμπιανάκη, δημιούργησαν μια σύνθεση σύγχρονης χορογραφίας και σωματικού θεάτρου υπό το μουσικό αυτοσχεδιασμό της μελωδίας του Ανωγειανού μουσικού Βασίλη Δραμουντάνη (μαντολίνο).